De lucht was gevuld met een oude stof en de geur van vergeeld papier toen Valeria de tweedehands boekwinkel binnenstapte. Ze had altijd een fascinatie gehad voor boeken, vooral die met duistere verhalen. Terwijl ze door de planken dwaalde, trok een dikke, versleten band haar aandacht. De titel was nauwelijks leesbaar, alsof de tijd had geprobeerd zijn bestaan uit te wissen. Zonder na te denken trok ze het uit zijn plek en begon het door te bladeren.
De pagina’s waren gevuld met vreemde tekeningen en teksten in een taal die ze niet herkende. Terwijl ze de pagina’s omsloeg, liep er een rilling door haar heen. Er was iets verontrustends aan die illustraties, iets dat leek tot leven te komen terwijl ze ernaar keek. De boekhandelaar, een oudere man met doordringende ogen, kwam dichterbij en waarschuwde haar: “Dat boek is niet voor iedereen. Sommigen hebben geprobeerd het te lezen en zijn nooit meer dezelfde teruggekeerd.”
Valeria glimlachte en wuifde zijn waarschuwing weg. Vastbesloten om het te bemachtigen, kocht ze het boek en nam het mee naar huis. Die nacht, verlicht door het zwakke licht van een lamp, ging ze op haar bed zitten en begon te lezen. Terwijl ze verder las, begonnen woorden en symbolen in haar geest te resoneren, alsof ze iets duisters en ouds oproepen.
In de dagen die volgden, voelde Valeria zich steeds meer gevangen door het boek. Haar nachten waren gevuld met verontrustende dromen waarin schaduwen om haar heen dansten, fluisterend geheimen die ze nauwelijks kon begrijpen. Angst begon wortel te schieten in haar geest, maar nieuwsgierigheid was sterker dan haar gevoel van gevaar. Elke nacht keerde ze terug om het te lezen, steeds angstiger om te ontdekken wat het beloofde.
Haar leven begon echter te ontrafelen. Kleine dingen veranderden: de lichten flikkerden zonder reden, haar reflectie in de spiegel kwam soms niet overeen met haar bewegingen, en de sfeer in haar huis werd benauwd. Elke keer dat ze probeerde met haar vrienden te praten, bleven de woorden in haar keel steken, alsof een onzichtbare kracht haar verhinderde te communiceren. Op een middag kwam haar beste vriendin op bezoek, en bij binnenkomst stopte ze abrupt.
“Valeria, gaat het wel? Je ziet er anders uit,” zei ze, met een bezorgde uitdrukking op haar gezicht. Maar Valeria kon haar blik nauwelijks op haar gericht houden. Iets in haar vertelde haar dat ze in de gaten werd gehouden.
Uiteindelijk, op een nacht, terwijl ze aan het lezen was, voelde ze een aanwezigheid achter zich. Ze draaide zich om, maar er was niets. De stilte was overweldigend, en een koude zweetdruppel liep over haar voorhoofd. Toen ze weer naar het boek keek, viel haar een afbeelding op: een misvormd gezicht dat leek te schreeuwen. Valeria sprong op, maar terwijl ze dat deed, viel het boek op de grond en opende zich op een pagina die ze nog nooit had gezien.
De woorden gloeiden met een duister licht, en Valeria voelde een koude hand op haar schouder rusten. Haar hart bonsde, en toen ze zich omkeerde, vond ze de oude boekhandelaar, maar zijn gezicht was nu een groteske grimasse, zonder ogen, alleen een donkere schaduw die naar haar staarde. “Ik heb je gewaarschuwd,” zei hij met een stem die weerklonk als een verre echo.
Ze deed een stap terug, probeerde te vluchten, maar de schaduwen begonnen zich om haar heen te sluiten. Het huis veranderde in een labyrint, en de muren leken te bewegen. De stemmen van degenen die het boek voor haar hadden gelezen weerklonken in haar geest, smekend om hulp. “Kijk niet om,” zeiden ze. Maar het was te laat. De duisternis omhulde haar, en ze voelde haar wezen vervagen, alsof het boek haar ziel opeiste.
Ze werd wakker in de duisternis, omringd door gefluister. Het boek lag naast haar, en haar reflectie in de spiegel, nu vervormd, glimlachte. Met afschuw realiseerde ze zich dat ze niet langer alleen was. Een nieuwe cyclus was begonnen. Het oude boek had zijn belofte vervuld: de vloek was nu een deel van haar, en de aantrekkingskracht van het onbekende had haar vervloekt om een andere schaduw te worden, een echo van degenen die haar waren voorgegaan. Terwijl de lichten flikkerden en de schaduwen om haar heen dansten, wist ze dat de ware horror pas begon.